සටහන : පාලිත අබේලාල්
හෙන්රික් ඉබ්ස්නගේ ‘‘En Folkefiende’’ නැත්නම් අපි හැමෝම දන්නා ‘‘Enemy of the people’’යනු මෙරට වේදිකාව තුල කිහිප වරක්ම නිෂ්පාදනයට වූ නාට්‍යයක්. මෙවර එය නිර්මාණය වන්නේ ‘‘ජනතා ද්‍රෝහියා’’ නමින් .
ජනතා ද්‍රෝහියාව වේදිකාවට නංවන්නේ නිහාල් සුරංජි. නාට්‍යය ස්කැන්ඞ්න්විෙයානු බසින් සිංහලට පරිවර්තනය කරන්නේ දැනට ස්වීඩනයේ වාසය කරමින් එහි රංගකලා උපදේශකවරයෙකු වශයෙන් සේවය කරන විජිත ගුණරත්න විසින්. රංග ”කලා කවයේ” ඉදිරිපත් කිරීමක් ලෙස පේ‍්‍රක්‍ෂක ඔබ හමුවට එන මේ අපූරු නිර්මාණය ගැන වැඩිදුර තොරතුරු කතා කරන්න බොස්ටන් ලංකා අපි ජනතා ද්‍රෝහියා නඩේ ගුරා සුරංජිව මුණ ගැහුණා.
මේ නාට්‍ය නැවත වේදිකාවට ගෙන ඒමට ඔබ යොමුවුනේ ඇයි?
ඇත්තටම මම දැනට අවුරුදු තිහකටත් වැඩි කාලයක ඉදන්ම මේ නාට්‍යයත් එක්ක ඉන්නවා කීවොත් තමා නිවැරදි. මොකද මේ නාට්‍ය ඒ තරමටම වැදගත් නාට්‍යයක්. මොකද මේ නාට්‍යයේ තියෙන් සර්ව කාලීන සහ සර්ව භෞමික ගුණයයි. මේ නාට්‍ය බැලූවම ඉබ්සන් මේ මොහොතේ අපේ රටේ ජීවත්වෙනවද කියල හිතෙන තරමටම මේ නාට්‍ය අපේ වත්මන් සමාජයට සමීප නාට්‍යයක් බවට පත්වී තියෙනවා. මේ නාට්‍යය හරියටම අද පවතින සමාජයේ හරස්කඩක් කියල මට කියන්න පුලූවන්.
ඔබ විකල්ප නාට්‍ය ධාරාවන් වගේම ශාලාවල නාට්‍ය රග දැක්වීටත් යොමුවී සිටිනවා. මේ මාධ්‍ය දෙක හසුරුවාගන්නේ කොහොමද?
මම නාට්‍ය කලාව පිළිබද හොද හැදෑරීමකින් මේ ෙක්‍ෂ්ත‍්‍රය යොමුවුන කෙනෙක්. රාජ්‍ය නාට්‍ය පාසලේ ඞ්ප්ලෝමා පාඨමාලාව හැදෑරීමෙන් මම නාට්‍ය කලවේ න්‍යායික අංශය පිළිබදව අවබෝධයක් ලබාගත්තා.
ඉන් පසුව ධම්ම ජාගොඩ, ක්ලවුස් කුෂන්බර්ග්, ඉන්ජමයර්, මාක් ක්වා ඩෙල්මා වගේ දේශීය වගේම ජාත්‍යන්තර වශයෙන් කීර්තියට පත් නිර්මාණ කරුවන්ගේ නාට්‍ය නිර්මාණයන් වලට සහභාගී වීමෙන් ප‍්‍රායෝගිකව අත්දැකීම් රැුසක් ලබාගත්තා. මේවත් එක්ක මට මේ මාධ්‍ය දෙක වෙන් කර හ`දුනාගැනීමේ හැකියා ඇතිවුනා. වීදියට නිර්මාණය කරන නාට්‍ය සහ ශාලා සදහා නිර්මාණය කරන නාට්‍ය අතර ඇත්තටම රිද්ම දෙකක් තියෙන්නේ. මොකද මේ නාට්‍ය රගදක්වන පරිසර වෙනස්.
එතනදී පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් ආකර්ශණය කරගැනීම වගේම අප කියන්න් හදන දේ ඒ අය වෙත සන්නිවේදනය කිරීම කියන දේ ගැන අපි මූලික අවධානයෙක් යොමුකලයුතු වෙනවා. වීදි නාට්‍ය වලට ඇත්තටම තියරි කියල දෙයක් නෑ. වැඩකිරීමේන්ම තමයි ඉගෙන ගැනීමට තියෙන්නේ. මේ නිසා මම 1985 ඉදන් ආචාර්ය ගාමිණී හත්තෙට්ටුවේගම මහතාගේ වීදි නාට්‍ය කණ්ඩායම් සම`ග සම්බන්ධව කටයුතු කලා. මීට අමතරව වීදි නාට්‍ය හා සම්බන්ධ ජාත්‍යන්තරව ලැබූ අත්දැකීම් සම`ග මම මේ මාධ්‍ය සම්බන්ධයෙන් මගේ දැනුම පුළුල් කරගැනීමට හැකිවුනා.
අද වෙනකොට ඔබ නාට්‍ය ක්‍ෂේත‍්‍රයේ ප‍්‍රවීණයෙක් බවට පත්වී තිබෙනවා. මේ කාල වකවානුව තුල නාට්‍ය කලාවේ වෙනස්වීම ඔබ දක්නේ කොහොමද?
අද වෙනකොට වේදිකාව එදාට සාපේක්‍ෂව විශාල වෙනස්වීම් වලට භාජනය වෙලා තියෙනවා. අද වෙනකොට එදාට සාපේක්‍ෂව ජාත්‍යන්තර අවකාශය පවා පුළුල් වී තියෙනවා. අද වෙනකොට දක්‍ෂ තරුණයින් පිරිසක් නාටය කලාව වෙත අවතීර්ණ වී සිටිනවා.
ඒත් මේ සියල්ල අස්සේ එදාට වඩා හුදෙකලා ස්වභාවයක් මට දැනෙනවා.
අපි නාට්‍ය කලාවට අවතීර්ණ වූ කාලෙදි අපි සාමූහික වශයෙන් තමයි මේ නාට්‍ය හැම එකක්ම වගේ කලේ. ඒ නිර්මාණත් සමග අපි අතර පුදුමාකාර බැදීමක් ඇතිකලා. මේ බැදීම අද වෙනකන් අපි අතර ශක්තිමත් ආකාරයෙන් පවත්වාගැනීමට හැකිවී තියෙනවා. මේ සම්බන්ධතා සමග අපි නාට්‍ය නිර්මාණ වගේම තවත් සාමූහික සමාජ කාර්යයන් විශාල ප‍්‍රමාණයක් කලා. කොටින්ම දේශපාලන කාර්යයන් පවා කලේ මේ සාමූහික පෙළඹවීම නිසා.
නමුත් අද වෙනකොට මේ මානව බැදීම් පෞද්ගලික තත්ත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. මේකට අද පවතින ආර්ථික කාරණාත් යම් ආකාරයකට බලපෑමක් කිරීමට සමත්වෙලා තියෙනවා. මේ නිසා අද වනවිට ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවේ හැඩයේ විශාල වෙනස්වීමක් මම දකිනවා.
එතකොට ඔබ නාට්‍ය කිරීමෙන් තෘප්තිමත් වෙන්නේ නැද්ද?
නාට්‍ය කිරීම තෘප්තිමත් දෙයක්. නමුත් ඉන් පසුව ඇතිවෙන්නේ කලකිරීම්ම තමයි. ඒක මේ නාට්‍ය නිර්මාණ සම්බන්ධයෙන් ඇතිවන කළකිරීමක් නොවේ. මේ සමාජ කාරණා සම්බන්ධයෙන් පවතින තත්ත්වයන් සම`ග ඇතිවන කළකිරීම්. ඒත් ඒ කලකිරීමත් තාවකාලිකයි. ආයෙත් ඒව අතෑරල නාට්‍ය කරන්නම තමයි යොමුවෙන්නේ. මම හතන්නේ නෑ මේ ලෝකේ කිසිම කෙනෙක් තමන් කරන කාර්යයන්ගෙන් සීයට සීයක්ම තෘප්තිමත් වෙනවා කියල. එහෙම වුනොත් ඉදිරියට වැඩකරන්නත් බෑනේ.
ඇයි මේ විදියට කලකිරීමෙන් නාට්‍ය කරන්නේ?
අපි කළේ නැත්නම් කවුද මේව කරන්න ඉන්නේ. අද වෙනකොට බොහෝ නාට්‍ය කරුවන්ගේ අරමුණු වෙනස් වෙලා තියෙනවා. ගොඩක් අය මේවගේ ප්‍රේක්‍ෂකයා ඥාණනය කරණ නාට්‍ය නිර්මාණයන් නොකරන තත්ත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. යහපත් අනාගත සමාජයක් ඇති කරගැනීම ස`දහා අපි මෙවැනි නාට්‍ය නිර්මාණ සමාජයට දිය යුතුයි නේද. ඉතිං නාට්‍ය කරුවකු විදියට මගේ යුතුකම සහ වගකිම තමයි මට පැවරී තියෙන කාර්යය කිරීම. එතනදී මගේ මම මගේ සමාජ දැක්ම මේ නිර්මාණයන් හරහා සමාජය ගත කිරීම තමයි කරන්නේ.
මේවගේ තත්ත්වයක් තුල ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවෙ පවතින්නේ කිසියම් අවදානම් තත්ත්වයක නේද?
මේ අවදානම් තත්ත්වය ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවේ විතරක් නෙවේ, පොදුවේ සෑම කලා ක්‍ෂේත‍්‍රයකටම දකින්ට තියෙන දෙයක්. මම හිනන්නෙ මේ පවතින් සමාජ ආර්ථික පසුබිම වෙනස් කිරීම තුල තමයි අපිට මේ අවදානම් තත්ත්වයෙන් මිදීමේ හැකියාව පතතින්නේ. ඉතිං ඒ කාර්යය ස`දහා අපේ සමාජය අංශයන් ගණනාවකින් මීට වඩා ඉදිරියට යා යුතුයි. නාට්‍ය කරුවන් විදියට අපි කරන්නෙත් ඒ කාර්යය ස`දහා ජනතාව හැඩගැස්වීමම තමයි.
