Category: entertainment

මේ දිනවල රූපවාහිනියේ නිතර දකින්නට ලැබෙන හුරු පුරුදු මුහුණක් සමගිනුයි බොස්ටන් ලංකා අපි අද කතා කරන්නේ. ඇය නමින් චතුරිකා ගමගේ යි.

චතුරිකා ඉතින් මේ දවස් වල මොකද කරන්නේ?

මේ දවස් වල සිරස tv මගින් විකාශනය කරන කියන්න වැඩසටහනට සම්බන්ධ වෙලා ඉන්නවා. Events වලට සහභාගී වෙනවා.social works කරනවා. ඒ දේවල් තමයි.

කුඩා කාලයේ දැකපු හීනයක්ද මේ සැබෑ වෙමින් පවතින්නේ?

ඔව් ඇත්තෙන්ම. අවුරුදු 12 වෙද්දි මම රූපවාහිනී සංස්ථාවට අයදුම්පතක් යොමු කරන්නේ.මට tv එකේ සිංදුවක් කියන්න ආසාවෙන් හිටියේ. පොඩි කාලෙදි මම චිත්‍ර ඇදලා ශනිදා ආයුබෝවන් වැඩසටහනට යවනවා.

ඔබ දායක වුන කලා නිර්මාණ මොනවාද?

මම මුලින්ම ඉන්දියානු චිත්‍රපටයක් වන බොම්බේ වෙල්වට් චිත්‍රපටයේ පොඩි චරිතයක් කලා. ඒක මීට අවුරුදු 3කට කලින් රන්මිණිතැන්නෙදි තමයි රූප ගත කලේ.tv commercials 50 ක් විතර දැනට කරලා තියෙනවා.තව වාර්තාමය වැඩසටහන් වලට සම්බන්ධ වෙලා ති‍‍ෙයනවා.

මුල්ම වතාවට කැමරාව ඉස්සරහට ගියාම ‍‍ෙමාකද හිතු‍ෙන්?

ජාතික රූපවාහිනියෙදි තමයි ඉස්සෙල්ලම මම ඒ අත්දැකීමට මුහුණ දෙන්නේ.එදා මම ගායනයක් ඉදිරිපත් කරනවා. එදා තමයි ම‍‍‍ෙග් දක්ෂතාවය හදුනගන්‍ෙන්. එදා මම ඒ අවස්තාවට බය නැතුව ඉදිරිපත් වුණා.

ඔයා මේ දේවල් කරන්නේ රැකියාවක් විදියටද? නැතිනම් විනෝදාංශයක් විදියටද?

ඇත්තටම මේ කලා කටයුතු වලට සම්බන්ධ වෙනකොට මට වෙනත් වෘත්තියක නියැලෙන්න කාලය මදි.

වර්තමානයේ ඹයා ඉන්න ආර්ථික තත්වය පිළිබද තෘප්තිමත්ද?

ඔව් ඇත්තෙන්ම.

අනාගත බලා‍පොරොත්තු මොනවද?

කලා කටයුතු වලට සම්බන්ධ වෙමින් මගේ ඉදිරි අධ්‍යාපන කටයුතු කර ගැනීම තමයි

By: Ruvini Kaushalya

Angie Cruise is a Sri Lanka television personality. She has the privilege of creating and presenting MY STYLE program in Channel C, which mainly deals in interviewing Celebrities, professionals in various fields and scopes, and one of unique presenting way in Sri Lankan TV industry.

And before that people knew her as a very photo-genie person and she has done lots of photo shoots which all of them are her own ideas and presentations. Those photos attracted many in the social media in Sri Lanka.    That visibility helped her to climb up to a top position in the TV industry.

The new photoshoot that exclusively features in Boston Lanka Media captures the glamour of a girl in a very decent way but not scarifying the beauty within.

Her makeup and hair done by Kevin Nirman, photography by Roshean Abeysekara  ,costume by Rayan K Nevado and photo retouched by Chameera Lakmal.

By: නිරාශා පියවදනි – nirashapiyawadani@gmail.com 

Ruwi Lakmali the charming, and talented actress brings her multi-faceted experience to bear in this medium of arts in Sri Lanka. She is a resident of Bandarawela,  the youngest and only girl among three siblings. She received her education up to the Advanced level at Visakha Girl’s College in Bandarawela, where she had dreamt of becoming a dance teacher. Destiny, however, had supplementary strategies. Her destiny was distorted after been crowned the “Sirikatha”, Avurudu Kumari in the Uva Province. Subsequently, she received numerous invitations to portray vivid roles in Tele drams. These include  Aruna Jayawardena’s “Adaraneeya Heenaya , “Tharumalee” telecast in the Swarnavahini and “Hiru Thaniwela” telecast on Hiru TV both mega Tele dramas.

More recently, she portrayed the characters of Nelum in “Mosum Sulang” and the lead role of Yaso, a final year medical student, in “Vihanga Geethaya”. Both these Tele drams consisted of around 55 episodes and were telecast on state channels ITN and Rupavahini. For her spellbinding role in the latter, she has received many accolades. Although she has completed more Tele dramas, they are yet to be telecast. In all these Tele dramas, she was fortunate to work alongside with gifted superior artistes who have been in the field for decades from whom she has won respect. She loves accepting challenging for diverse characters and believes to be an award winning actress one day.

However lately she has been busy acting in films .Her debut film Withered Leaf had been selected for the Imagine India’s XVI edition International film festival held between 17th-31st May in Madrid, Spain.The same film where she had portrayed the lead female role is be selected for screening in the yearly Indian Film Festival of Melbourne, Victoria Australia between the August 17^th to 22^nd.

IFFM is an initiative of the Victorian Government and has established itself as an important part of State’s cultural as well as cinematic calendar. The Indian Film Festival presents all Australians with a fantastic opportunity to familiarize with the cinematic offerings of many Indian film makers.

Ruwi has been selected to perform the role of Radika in Professor Sunil Ariyaratne’s 22nd film direction ‘Bimbhadevi’ alias ‘Yashodhara’, the narrative of the beloved wife of Siddhartha. The titles roles of Siddhartha and Yashodhara (Lady of the Lotus) are portrayed by two Indian stars as they suit the characters well had been selected after many auditions. The shooting has been completed but Ruwi is busy having been signed for more new films.

In addition, Ruvi has emerged as a much sought after actress for television commercials. Her repertoire of a huge number of commercials comprise of Kelani cables, Denta kids tooth brush, Iodex konde ruda, Singer plus, Keells sausages, Lucky yoghurt, Marmite, Watawala ran kahata, Beautine beauty capsule, Maliban white chocolate puff, Bajaj, Singer, Wonderlight,, Southern express highway rest area, Pureit water purifier, Lanka soy and more recently Tikiri baby soap,Sampath Bank,Nippon cement, Edinborough chutney,Astra,Regnis,Viva, Renco mosquito nets etc.

Ruvi credits her success and achievement to her mother who had been guiding and encouraging her all through. Ruvi married Nakul Prasad, an executive at a television advertising company, two year ago and now lives in Colombo. Nevertheless, Ruvi remains greatly attached to her mother who is living Bandarawela and cheekily confessed to calling her a number of times a day. The role her mother played before her marriage is now been done by her husband Nakul.

In the context of the above Ruwi has expeditiously has spun to fame in the small screen and in films. She has proved in abundance her diverse talents in varied roles and is now a sought after actress. It would be the fervent hope of all her fans to see her climb up the ranks rapidly to be a super star.

By: Sunil Thenabadu.  Queensland, Australia

email: sthenabadu@hotmail.com

 

කුස ආදර කතාව වේදිකා නාට්‍යයයෙහි කුස රජතුමාගේ චරිතය තුලින් ප්‍රේක්ෂක ඔබ වෙත එන නව පරපුර නියෝජනය කරන්නාවු දක්ෂ, නිහතමානී නිරූපන ශිල්පියෙකු වන විමුක්ති උදාර විජේකුලසූරිය සමගින් බොස්ටන් ලංකා අපි කතා කරන්න හිතුවා.

විමුක්ති මොනවද මේ දවස්වල වෙන්නේ?

පහුගිය දවස්වල මම ඩෙංගු උණ හැදිලා රෝහල් ගත වෙලා හිටියේ. ඒ නිසා මේ ටිකේ bed rest කරනවා.

නිරූපණ ක්ෂේත්‍රයට ඇවිත් දැන් කොයිතරම් කාලයක් වෙනවද?

අවුරුදු 3ක් වෙනවා

නිරූපණ ක්ෂේත්‍රය පිළිබදව හැදෑරීමක් කලාද?

ඹව් අයාස් අහමඩ් මහතා යටතේ පුහුණු වුනා. ඊට පස්සෙ තමයි ක්ෂේත්‍රයට ආවේ.2016 දෙරණ අවුරුදු කුමාරයා අවසන් 5 දෙනා අතරට තේරී පත් වුනා. ඒ වගේම ITN අවුරුදු කුමාරයා අවසන් 12 දෙනා අතරට තේරී පත් වුනා.

නිරූපණයට අමතරව මොනාද කරන්නේ?

Dancing කරනවා. මම උඩරට නර්තන ශිල්පියෙක්. තව sing කරනවා. මගේ පළවෙනි Music video එක කලා (ඔය පුංචි ඇස්)

ඔබ නිරූපණ ක්ෂේත්‍රෙය් විශේෂයෙන් අනුගමනය කරන චරිතයක් ඉන්නවද?

මම මධුර අයියට ගොඩක් කැමතියි.

ඹබ වෘත්තියෙන් නිරූපණ ශිල්පියෙක්ද?

ඔව්.

ඇයි මේ වගේ ක්ෂේත්‍රයක් තෝරා ගත්තේ?

පාසල් යන කාලේ සිටම මම කලාවට ගොඩක් කැමතියි.9 වසරේ දී තමයි මම උඩරට නර්තන ශිල්පියෙක් වුනේ. ජයලාල් රෝහණ මහතා යටතේ නාට්‍ය පිලිබදව හැදෑරුවා. ඒත් නිරූපණ ශිල්පියෙක් විදියට තමයි ක්ෂේත්‍රයට ආවේ.

ඔබ ජාත්‍යන්තර නිරූපණ තරගාවලියකට සහභාගී වීමට නියමිතයි.ඒ පිළිබදව මතක් කලොත්?

Mr. Grand international තරගාවලිය පිලිපීනයේ සැප්තැම්බර් මස පැවැත්වීමට නියමිතයි

ඔයාගේ ජීවිතේ තියෙන හීන මොනවද?

ඇත්තටම රංගනනය හරහා ජනතාව අතරට ඒම තමයි එකම අරමුණ

විමුක්ති ඔයා කඩවසම් තරුණයෙක් නිසා තරුණියන්ගෙන් එහෙම ගොඩක් ප්‍රතිචාර ඇති නේද?

(සිනාසෙමින්) ඔව් ඇත්තෙන්ම ගොඩක් ප්‍රතිචාර තියෙනවා.

By: Ruvini Kaushalya

 

 

 

 

 

සටහන : පාලිත අබේලාල් 

හෙන්රික් ඉබ්ස්නගේ ‘‘En Folkefiende’’ නැත්නම් අපි හැමෝම දන්නා ‘‘Enemy of the people’’යනු මෙරට වේදිකාව තුල කිහිප වරක්ම නිෂ්පාදනයට වූ නාට්‍යයක්. මෙවර එය නිර්මාණය වන්නේ  ‘‘ජනතා ද්‍රෝහියා’’ නමින් .

ජනතා ද්‍රෝහියාව වේදිකාවට නංවන්නේ නිහාල් සුරංජි. නාට්‍යය ස්කැන්ඞ්න්විෙයානු බසින් සිංහලට පරිවර්තනය කරන්නේ  දැනට ස්වීඩනයේ වාසය කරමින් එහි රංගකලා උපදේශකවරයෙකු වශයෙන් සේවය කරන විජිත ගුණරත්න විසින්. රංග ”කලා කවයේ” ඉදිරිපත් කිරීමක් ලෙස පේ‍්‍රක්‍ෂක ඔබ හමුවට එන මේ අපූරු නිර්මාණය ගැන වැඩිදුර තොරතුරු කතා කරන්න බොස්ටන් ලංකා අපි ජනතා ද්‍රෝහියා නඩේ ගුරා සුරංජිව මුණ ගැහුණා.

මේ නාට්‍ය නැවත වේදිකාවට ගෙන ඒමට ඔබ යොමුවුනේ ඇයි?

ඇත්තටම මම දැනට අවුරුදු තිහකටත් වැඩි කාලයක ඉදන්ම මේ නාට්‍යයත් එක්ක ඉන්නවා කීවොත් තමා නිවැරදි. මොකද මේ නාට්‍ය ඒ තරමටම වැදගත් නාට්‍යයක්. මොකද මේ නාට්‍යයේ තියෙන් සර්ව කාලීන සහ සර්ව භෞමික ගුණයයි. මේ නාට්‍ය බැලූවම ඉබ්සන් මේ මොහොතේ අපේ රටේ ජීවත්වෙනවද කියල හිතෙන තරමටම මේ නාට්‍ය අපේ වත්මන් සමාජයට සමීප නාට්‍යයක් බවට පත්වී තියෙනවා. මේ නාට්‍යය හරියටම අද පවතින සමාජයේ හරස්කඩක් කියල මට කියන්න පුලූවන්.

ඔබ විකල්ප නාට්‍ය ධාරාවන් වගේම ශාලාවල නාට්‍ය රග දැක්වීටත් යොමුවී සිටිනවා. මේ මාධ්‍ය දෙක හසුරුවාගන්නේ කොහොමද?

මම නාට්‍ය කලාව පිළිබද හොද හැදෑරීමකින් මේ ‍ෙක්‍ෂ්ත‍්‍රය යොමුවුන කෙනෙක්. රාජ්‍ය නාට්‍ය පාසලේ ඞ්ප්ලෝමා පාඨමාලාව හැදෑරීමෙන් මම නාට්‍ය කලවේ න්‍යායික අංශය පිළිබදව අවබෝධයක් ලබාගත්තා.

 ඉන් පසුව ධම්ම ජාගොඩ, ක්ලවුස් කුෂන්බර්ග්, ඉන්ජමයර්, මාක් ක්වා ඩෙල්මා වගේ දේශීය වගේම ජාත්‍යන්තර වශයෙන් කීර්තියට පත් නිර්මාණ කරුවන්ගේ නාට්‍ය නිර්මාණයන් වලට සහභාගී වීමෙන් ප‍්‍රායෝගිකව අත්දැකීම් රැුසක් ලබාගත්තා. මේවත් එක්ක මට මේ මාධ්‍ය දෙක වෙන් කර හ`දුනාගැනීමේ හැකියා ඇතිවුනා. වීදියට නිර්මාණය කරන නාට්‍ය සහ ශාලා සදහා නිර්මාණය කරන නාට්‍ය අතර ඇත්තටම රිද්ම දෙකක් තියෙන්නේ. මොකද මේ නාට්‍ය රගදක්වන පරිසර වෙනස්.

 එතනදී පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් ආකර්ශණය කරගැනීම වගේම අප කියන්න් හදන දේ ඒ අය වෙත සන්නිවේදනය කිරීම කියන දේ ගැන අපි මූලික අවධානයෙක් යොමුකලයුතු වෙනවා. වීදි නාට්‍ය වලට ඇත්තටම තියරි කියල දෙයක් නෑ. වැඩකිරීමේන්ම තමයි ඉගෙන ගැනීමට තියෙන්නේ. මේ නිසා මම 1985 ඉදන් ආචාර්ය ගාමිණී හත්තෙට්ටුවේගම මහතාගේ වීදි නාට්‍ය කණ්ඩායම් සම`ග සම්බන්ධව කටයුතු කලා. මීට අමතරව වීදි නාට්‍ය හා සම්බන්ධ ජාත්‍යන්තරව ලැබූ අත්දැකීම් සම`ග මම මේ මාධ්‍ය සම්බන්ධයෙන් මගේ දැනුම පුළුල් කරගැනීමට හැකිවුනා.

අද වෙනකොට ඔබ නාට්‍ය ක්‍ෂේත‍්‍රයේ ප‍්‍රවීණයෙක් බවට පත්වී තිබෙනවා. මේ කාල වකවානුව තුල නාට්‍ය කලාවේ වෙනස්වීම ඔබ දක්නේ කොහොමද?

අද වෙනකොට වේදිකාව එදාට සාපේක්‍ෂව විශාල වෙනස්වීම් වලට භාජනය වෙලා තියෙනවා. අද වෙනකොට එදාට සාපේක්‍ෂව ජාත්‍යන්තර අවකාශය පවා පුළුල් වී තියෙනවා. අද වෙනකොට දක්‍ෂ තරුණයින් පිරිසක් නාටය කලාව වෙත අවතීර්ණ වී සිටිනවා. 

ඒත් මේ සියල්ල අස්සේ එදාට වඩා හුදෙකලා ස්වභාවයක් මට දැනෙනවා. 

අපි නාට්‍ය කලාවට අවතීර්ණ වූ කාලෙදි අපි සාමූහික වශයෙන් තමයි මේ නාට්‍ය හැම එකක්ම වගේ කලේ. ඒ නිර්මාණත් සමග අපි අතර පුදුමාකාර බැදීමක් ඇතිකලා. මේ බැදීම අද වෙනකන් අපි අතර ශක්තිමත් ආකාරයෙන් පවත්වාගැනීමට හැකිවී තියෙනවා. මේ සම්බන්ධතා සමග අපි නාට්‍ය නිර්මාණ වගේම තවත් සාමූහික සමාජ කාර්යයන් විශාල ප‍්‍රමාණයක් කලා. කොටින්ම දේශපාලන කාර්යයන් පවා කලේ මේ සාමූහික පෙළඹවීම නිසා. 

නමුත් අද වෙනකොට මේ මානව බැදීම් පෞද්ගලික තත්ත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. මේකට අද පවතින ආර්ථික කාරණාත් යම් ආකාරයකට බලපෑමක් කිරීමට සමත්වෙලා තියෙනවා. මේ නිසා අද වනවිට ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවේ හැඩයේ විශාල වෙනස්වීමක් මම දකිනවා.

එතකොට ඔබ නාට්‍ය කිරීමෙන් තෘප්තිමත් වෙන්නේ නැද්ද?

නාට්‍ය කිරීම තෘප්තිමත් දෙයක්. නමුත් ඉන් පසුව ඇතිවෙන්නේ කලකිරීම්ම තමයි. ඒක මේ නාට්‍ය නිර්මාණ සම්බන්ධයෙන් ඇතිවන කළකිරීමක් නොවේ. මේ සමාජ කාරණා සම්බන්ධයෙන් පවතින තත්ත්වයන් සම`ග ඇතිවන කළකිරීම්. ඒත් ඒ කලකිරීමත් තාවකාලිකයි. ආයෙත් ඒව අතෑරල නාට්‍ය කරන්නම තමයි යොමුවෙන්නේ. මම හතන්නේ නෑ මේ ලෝකේ කිසිම කෙනෙක් තමන් කරන කාර්යයන්ගෙන් සීයට සීයක්ම තෘප්තිමත් වෙනවා කියල. එහෙම වුනොත් ඉදිරියට වැඩකරන්නත් බෑනේ.

ඇයි මේ විදියට කලකිරීමෙන් නාට්‍ය කරන්නේ?

අපි කළේ නැත්නම් කවුද මේව කරන්න ඉන්නේ. අද වෙනකොට බොහෝ නාට්‍ය කරුවන්ගේ අරමුණු වෙනස් වෙලා තියෙනවා. ගොඩක් අය මේවගේ ප්‍රේක්‍ෂකයා ඥාණනය කරණ නාට්‍ය නිර්මාණයන් නොකරන තත්ත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. යහපත් අනාගත සමාජයක් ඇති කරගැනීම ස`දහා අපි මෙවැනි නාට්‍ය නිර්මාණ සමාජයට දිය යුතුයි නේද. ඉතිං නාට්‍ය කරුවකු විදියට මගේ යුතුකම සහ වගකිම තමයි මට පැවරී තියෙන කාර්යය කිරීම. එතනදී මගේ මම මගේ සමාජ දැක්ම මේ නිර්මාණයන් හරහා සමාජය ගත කිරීම තමයි කරන්නේ.

මේවගේ තත්ත්වයක් තුල ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවෙ පවතින්නේ කිසියම් අවදානම් තත්ත්වයක නේද?

මේ අවදානම් තත්ත්වය ලංකාවේ නාට්‍ය කලාවේ විතරක් නෙවේ, පොදුවේ සෑම කලා ක්‍ෂේත‍්‍රයකටම දකින්ට තියෙන දෙයක්. මම හිනන්නෙ මේ පවතින් සමාජ ආර්ථික පසුබිම වෙනස් කිරීම තුල තමයි අපිට මේ අවදානම් තත්ත්වයෙන් මිදීමේ හැකියාව පතතින්නේ. ඉතිං ඒ කාර්යය ස`දහා අපේ සමාජය අංශයන් ගණනාවකින් මීට වඩා ඉදිරියට යා යුතුයි. නාට්‍ය කරුවන් විදියට අපි කරන්නෙත් ඒ කාර්යය ස`දහා ජනතාව හැඩගැස්වීමම තමයි.

තරුණයන් නිරන්තරව කැරළි ගසන්නේ වේදිකාවේය. මෙය අතීතයේ සිටම සිදුවූවකි. අද වන විට ප්‍රවීණත්වයට පත් නාට්‍ය කරුවන්ද ඒ අයුරින් අතීතයේදී වේදිකාවේ කැරළි ගැසූවන්ය. අද දින බොස්ටන් ලංකා අපි හමුවූයේද එවැනිම කැරළිකරුවන් පිරිසකි. නාලක හපුආරච්චි මේ නඩයේ ප්‍රධානියාය. මෙයට පෙර  ‘බමණ මධු’ නාට්‍ය නිර්මාණය කරමින් ප්‍රෙක්‍ෂක ආකර්ෂණය දිනාගැනීමට සමත්වූ මොහු මෙවර ඔබ හමුවට පැමිණ සිටින්නේ ‘Dark Room’ නාට්‍ය සමඟින්. මෙම නාට්‍ය මේ මස 22 වන දින සවස 6.30 ට කොළඹ ලූම්බිණි ර`ගහලේදී වේදිකා ගතවේ.

ඔබ නාට්‍යකරණය යෙදෙන්න හේතුව මොකද්ද?

මට මේ සමාජයත් එක්ක බෙදා සමඟ බෙදා හදාගැනීමට බොහෝ දේවල් තියෙනවා. මේ දෙවල් මට සමාජගත කිරිමට අවශ්‍යයි. විශේෂයෙන්ම මම මේ දේවල් සම්බන්ධයෙන් දරණ ආකල්පය. මේව නිකම්ම සමාජයට කියන්නත් මට බෑ. මම ඒ සඳහා මුලින්ම ක‍්‍රමවේදයක් සොයාගත යුතුයි. විශේෂයෙන්ම සමාජය ආකර්ෂණය කරණ ක‍්‍රමවේදයක්. මෙතනදී මගේ හැකියාවන් අනුව ඊට සුදුසුම මාධ්‍ය විදියට මට තේරුණේ නාට්‍ය, ඒ නිසා මම මේ මාධ්‍ය තෝරාගත්තා.

ඔබේ Dark Room නාට්‍ය පිලිබඳව කෙටි හැඳින්වීමක් කලොත්?

මේ නාට්‍යය තරුණයන් හතරදෙනෙකුගේ අත්දැකීම් ආශ්‍රය කරගෙනයි නිර්මාණය කරල තියෙන්නේ. විශේෂයෙන්ම මම අද සමාජයේ වැඩි පිළිගැනීමකට ලක්ව නැති සමරිසි තරුණයකුගේ චරිතයකුත් යොදාගනිමින් ඒ අයගේ අත්දැකීමත් සමාජගත කිරීමට යොමුවෙන්වා. පොදුවේ තරුණයන් විදියට වර්තමානයේ ගොඩනැගෙන ආර්ථික, දේශපාලන, සමාජ වගේම මානව සම්බන්ධතා අතරත් ඇති අර්බුධ හමුවේ ඔවුන්ගේ අනාගතය මොන ආකාරයේ ස්වරූපයක් ගනීද, එය ගොඩනැගීමේ ඇති අභියෝගාත්මක ස්වභාවය මම මේ නාට්‍යයෙන් සාකච්ඡා  කිරීමට උත්සාහ ගන්නවා.

ඔබේ නාට්‍ය නිර්මාණය සඳහා රංග ආකෘතිය නිර්මාණය කරගැනීමේදී මොනවගේ කාරණා පිලිබවද අවධානය යොමුකලේ?

ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම රංගන කාර්යය සඳහා මම වැඩි අවධානයක් යොමුකලා. මොකද මේ නාට්‍යයේදී සාමාන්‍ය ප‍්‍රමාණයට වඩා විශාල රංග පසුතලයක් මම යොදාගන්නවා. මේ නිසා නළුවන් හට අභියෝගයක් තියෙනවා මේ විශාල රංග පසුතලය අභිබවමින් තමන්ගේ රංගනයන් ඉදිරිපත් කිරීමට. ඒක එක අතකට නළුවන්ට වගේම අධක්‍ෂණ කාර්යයේ නිරතවන මටත් විශාල අභියෝගාත්මක කාරණාවත් වූනා. එතනදී අපි විවිධාකාරයේ අත්හදාබැලීම් ගණනාවක් සිදුකලා. මෙතනදී මම විශේෂයෙන්ම මගේ සියලුම රංගන ශිල්පීන්ගේ කැපවීම වගේම උනන්දුව ඇගයීමට ලක්විය යුතුයි. ඇත්තටම ඒවගේ කැපවීමක් නොවන්නට මට මේ කාර්යය මේ ආකාරයෙන් සාර්ථකත්වයට පත්කරගැනීමට හැකිවෙන්නේ නැහැ. මේ නිසා අපි අපේ සම්ප‍්‍රදායික ප‍්‍රකාශන ක‍්‍රමවේදයන්ගේන් ඔබ්බට ගොස් නව ප‍්‍රකාශන ක‍්‍රමවෙද නිර්මාණය කරගැනීමට පවා යොමුවුනා. මේක ඇත්තටම ආශ්වාදනීය කාර්යයක් වුනා. එතනදී අපේ පිටුපස බොහෝ දෙනෙක් සිටියා ඒ සියලූම දෙනාටත්  Dark Room නාට්‍ය කණ්ඩායම විදියට අපේ ප‍්‍රශංසාව හිමිවිය යුතුයි.

ඔබ මෙවර වෙනත් රචකයෙකුගේ නිර්මාණයක් නාට්‍ය නිෂ්පාදන කාර්යය සහා යොදාගැනීමට යොමුවුනේ ඇයි?

සාමාන්‍යයෙන් ලෝක නාට්‍ය කලාවේ පවතින ප‍්‍රවණතාව තමයි නාට්‍ය රචකයා සහ නාට්‍ය අධ්‍යක්‍ෂක වරයා ස්වාධීන ලෙස ගොඩනැඟීම. නමුත් මේ ලක්‍ෂණය අපේ රටේ නාට්‍ය කලාවේ ආරම්භයේ ඉදලම තිබුනේ නෑ. සරච්චන්‍ද්‍ර මහත්තා එතුමන් ලියපු නාට්‍ය එතුමන්ම නිෂ්පාදනය කලා. හෙන්රි ජයසේන මහත්තයත් එහෙමයි. දනානන්ද ගුණවර්ධන ආදී උදාහරණ  ඕනතරම් පෙන්නන්න පුලූවන්. ඇත්තටම මේ කාර්යයන් දෙක දෙකක්. විදෙස් රටවල රචකයන් තමන්ට ලැබුණු වස්තු බීජය සාර්ථක අයුරින් රචනයකට ගොනු කිරීමකට උත්සාහ කරනවා. එතනදී ඒ අය ස්වාධීනව ඒ කාර්යය කරනවා. ඒ අය අභ්‍යාස කරන්නෙත් රචනය හා සම්බන්ධවයි. අධ්‍යක්‍ෂකවරු මේ රචනයන් ප‍්‍රශස්ත ආකාරයෙන් වේදිකාවට ගෙනඒම සඳහා විවිද අත්හදාබැලීම් සිදුකරනවා. මේ අය මේ සඳහා නිරන්තර අභ්‍යාස කරණයේ නිරතවී සිටිනවා. සමහර අවස්ථා වල මේ දෙදෙනාගේම සාකච්ඡා මත නැවත රචනයවීම් පවා සිදුවෙනවා. මේ නිසා එකම නිර්මාණයකට දෙදෙනෙකුගේ දායකත්වය ලැබීම තුල ඉතා සාර්ථක නිර්මාණයක් ගොඩනැඟීමේ පරිසරය නිර්මාණය වෙනවා. මේන්න මේ අත්දැකීම අධ්‍යක්‍ෂකවරයෙක් විදියට මටත්  ලබාගැනීමට අවශ්‍ය වී තිබුනා. ඒ සඳහා තමයි මම අපට සිටින ප‍්‍රවීණ පිටපත් රචකයෙකු වන රත්නසිරි පරණවිතානයන්ගෙ මේ Dark Room නාට්‍ය පිටපත අධ්‍යක්‍ෂණය කිරීමට යොමුවුනේ.

නිර්මාණ කාර්යයේදී රචකයා සහ ඔබ අතර ගැටුමක් ඇතිවුනේ එහෙම නැද්ද?

රත්නසිරි පරණවිතාන මහතා කියන්නේ තරුණ අදහස් තියෙන වැඩුණු මිනිසෙක්. මේ නිසා ඔහුට තරුණයන්  හොඳින් තේරුම්ගැනීමේ හැකියාව තියෙනවා. මේක මට එතුමන්ගේ පිටපත මුලින්ම කියවීමෙන් අවබෝධ වුනා. ඒ නසා මම මේ පිටපත් කරන්න එකවරම තීරණය කලා. මේක ඇත්තටම අදට වගේම අනාගතයත් දැකල ලියපු පිටපතක්. මේකට එතුමන් සතු අත්දැකීම් විශාල ලෙස පාදකවෙන්න ඇති. තරුණයන් විදියට අපිට ඒ දැනුම බෙදාහදා ගැනීමටත් මේක හොඳ අවස්ථාවක් වුනා. මේ තුල අපි විශාල දැනුමක් එතුමගේන් ලබාගත්තා. ඇත්තටම Dark Room නාට්‍ය අපිට නාට්‍ය කලාවට නව දොරටුවක් විවරකලා කීවොත් නිවැරදියි.

තරුණ නාට්‍යකරුවෙකු විදියට ඔබගේ අපේක්‍ෂාව කුමක්ද?

මගේ වගේම අපේ නාට්‍ය කණ්ඩායමේ මූලිකම අපේක්‍ෂව තමයි රසඥතාවයෙන් හෙබි, අන්‍යයන්ට ගරුකරන මනුෂ්‍යයෙක් නිර්මාණය කිරීම. මොකද අද අපිට ඒ අවශ්‍යතාවය විශේෂයෙන් දැනිල තියෙනවා. අද වෙනකොට සමාජයෙන් අතීතයේ තිබුණු සාර්ධර්මයන් ගිලිහී ගොස් තියෙනවා. මේව නැවත රෝපනය කලයුතු තත්ත්වයට අද පත්වෙලා තියෙන්නේ. මෙන්න මේ කාර්යය ආරම්භ කිරීමට හොඳම අවකාශය ගොඩනැඟී තියෙන්නේ කලාව තුල. මේ කලාවන් අතරිණුත් සජීව කලාවක් වන නාට්‍ය කලාවට විශාල කර්යභාරයක් කිරීමට පුලූවන්. අද වනවිට නාට්‍යයක් නරඹා සකච්ඡාවක් පවතින සංස්කෘතිය නැතිවී තියෙනවා. ඒකට ප‍්‍රධාන වශයෙන් ලංකාවේ කලාව සම්බන්ධයෙන් විචාර කලාවක් නොතිබීම ප‍්‍රධාන වශයෙන් බලපා තියෙනවා. ඉතිං තරුණයන් විදියට අපි අපිට හැකි ප‍්‍රමාණයකින් හෝ මේ කාර්යය ආර්භකිරීමටය යොමුවී සිටිනවා.

ඔබේ නාට්‍ය කණ්ඩායම පිළිබඳව සඳහන් කලොත්?

මේ නාට්‍යට තරුණ පරපුරේ දක්‍ෂ රංගන ශිල්පීන් කිහිපදෙනෙක් වන විජිත හෙට්ටිගේ, නිශාලන්ත කුලරත්න, දිනිඳු ඒකනායක රංගනයෙන් දායකත්වය සපයනවා. මීට අමතරව මමත් එක් චරිතයක් නිරූපණය කරනවා. සංගීත අධ්‍යක්‍ෂණයෙන් දිනේෂ් හේවගේ, වේදිකා පරිපාලනයෙන් ගැමුණු රණවීර, පිටපත් රචනයෙන් රත්නසිරි පරණවිතාන, අධ්‍යක්‍ෂණ කාර්යයෙන් මමත් දායකත්වය සපයනවා. තරුණයෙක් වෙනස් ඇසකින් ලෝකය බැලීමට දරණ මේ උත්සාහයට දිරි දීමක් වශයෙන් මේ 22 වනදා කොළඹ ලූම්බිණි ර`ගහලේ සවස 6.30 ට පැවැත්වෙන Dark Room නාට්‍ය නිර්මාණය නැරඹීමට පැමිණන ලෙස නාට්‍ය ලෝලී සැමට  ගෞරවයෙන් ආරාධනා කිරීමට මෙය අවස්ථාවක් කරගන්නවා.

පාලිත අබේලාල්

Scholarly senior Professor Sunil Ariyaratne, was a visual sensation of the Department of Sinhala and Mass communication, had rendered and fulfilled gigantic inestimable artistic nourishment to the University of Sri Jayewardenepura during his long tenure.

Senior Professor Sunil Ariyaratne lived his life and continues being, a researcher, poet, lyricist and a film director. He became a favourite of all of us because he shared his amazing aptitude not only with his students but with the rest of the world with his astonishing skill.

Professor, the acclaimed artistic personality having existed his life continues being a scholar, researcher, poet, lyricist, film director/producer was born on 28^th of July 1949 has had schooling at St.John’s, Nugegoda. Having excelled in publishing an assortment of diminutive stories called Ähinsakayo” in 1961 at the tender age of 12 years foretold the emergence of a aesthetically illustrious celebrity. There were also a number of subsequent inscriptions of Professor namely, “Api Okkoma” a poetry assortment in 1963, “Alakeshwara” a historical novel in 1964, and “Siyothunta Rekawal” a poetic narrative in 1965.

His curiosity for drama emerged from childhood. He contributed to a play named “Amal Biso”, by his script when he was 11 years old. With his neighbours and peers had embarked in producing plays as well. He had written a script for Kumaratunga Munidasa’s  “Magul Kema” while still being a student. Then he produced also as a student the play “Deyyo” to the script written by his brother. He had confessed that his school led me to various literary works. He was inspired by his elder brother Tilakaratne Kuruwita Bandara, who composed many poems and songs that were published in newspapers and also by his teachers.. Young Sunil, who was dreadfully passionate to Sinhala Literature and Art, published his first collection of short stories, ‘Ahinsakayo’, at age 11. He was only 15 years, when he won acclamation as a lyricist for his popular song, ‘Sakura Mal Pipila’.

He while in school he had realized the vision of higher education. He entered University of Sri Jayewardenapura then called “Vidyodaya” then. The University tenure encouraged and motivated the determined Sunil Ariyaratne, to prolong his artistic vocation.

He specialised in Sinhala and received a First Class Honours.While in campus had made his first short film, ‘Sara Gee’ (Sensuality) in 1970. The 10-minute 35mm film had taught him film making. Then, in 1978,  made his first full length feature film ‘Anupama’, and before its release four years later,  directed 10 other films, the first was “Sarungale “ in year 1979.

He while in school had realized the vision of higher education. He entered University of Sri Jayewardenapura then called “Vidyodaya”, He had excelled acquiring a first class Sinhala in year 1971.While he still an undergraduate in the University, Sunil wrote a novel “Jeewithaya Geethayak Wewa” in 1969.In 1971, along with Buddhadasa Galappaththi and Jayalath Manoratne, he published a poetry book, “Dolosmahe Pahana”.

Sunil Ariyaratne started his University profession as a temporary lecturer at University of Kelaniya in 1972, subsequently in the University of Jaffna after serving as a apprentice lecturer then as a lecturer at the department of Aesthetics studies at the University of Kelaniya initially from 1975-1976.In year 1985 was allotted to academic staff at the University of Sri Jayewardenepura. From this point he was well on his path to his destiny. In 1990 was appointed Assistant Professor before reaching the pinnacle as Senior Professor in year 2000 thus becoming the youngest Professor in the University configuration. He was a senior Professor of Sinhala Language and Mass Media in the Communication Faculty at Sri Jayewardenapura University, received his first ‘Doctor of Literature’ Degree in 2011, from the University of Visual and Performing Arts. Although Doctorates are customarily awarded to retired university lecturers, for outstanding contributions, Professor Ariyaratne was the first to receive it while still teaching.

 Professor was known in University spheres as a lecturer, the rest got to know him as a versatile lyricist. “Pahan kanda” , “Yathra” , “Pembara amazing creations of his since  year 1983.Not only had his lyrics, even his researches clutched us to a novel world of opinion. He had confided that though Sri Lanka is rich in Literature only fewer researches had been made. Some of his research topics were so unique and timely which made him win a number of national awards for them. He extensively researched and wrote a book on Baila and Kapirigngna for which he won a State Literary award. For his publication on “Grammar phone Era” also won another State Literary award the following year in 1986. Kerol pasam kantharu , Mahinda prabanda , Manawasinghe geetha prabanda , Purana sinhala nadagam Copy editing, Gandarwa apadana , Sinhala Chithrapati geethawali  are also some of professor’s  triumphant researches completed  since year 1985.  Professor was known in University spheres as a lecturer, the rest got to know him as a lyricist. “Pahan kanda” , “Yathra” , “Pembara lanka”, Madhu badun, Adaheraya , Shwetha rathriya  are some wonderful creations of hisS since  year 1983.

In 1989 he travelled to Madras and studied Tamil.Via his Sproficiency in the Tamil language in 1991 he wrote a thesis named “Demala Sahithya Ithihasaya”. In 1994 translated Tamil folk tales with appropriate illustrations and translated the Tamil Ramayanaya too.Then the genius Professor successfully accomplished the Tamil Sinhala alphabet, writing of Tamil letters, Tamil Buddhism for which he won a number of national awards. He had understood while in Tamil Nadu and Jaffna where Monks who follow Tamil Buddhism preach and recite stanzas in Tamil about which he had confided that he is urged to write another book.He has also written a book on 10 acclaimed musicians in our country to pay homage to them.The book was titled ‘Gandharwa Apadhana’ featuring maestro musicians in the likes of R. Muththusamy, M.K. Rocksamy Mohammed Ghouse and Mohammed Sally.

While a university professor, he was also a renowned poet, lyricist, film director and researcher. His work is acclaimed vastly in national and international media; The University of Visual and Performing Arts of  Sri Jayewardenapura conferred Professor Sunil Ariyaratne with his second ‘Doctor of Literature’ honorary Degree in year 2015, an infrequent exploit for any scholar.

Among the many Sinhala movies directed by him the more recent ones are Uppalawanna, Sacred Cow, Kusa Pabha,Paththini and Ali Kathawa.He had produced and directed Sudu Sevanali. The music score in “sacred Cow was by him while in “The City” was jointly by him and Rohana Weerasinghe.The scripts of the films Ali Kathawa and Paththini were by the Professor himself.

The directing of films that began from “Anupama” in 1978 continued entertaining people with “Siri bo Iya” “Baba ketu hati” “Kele mal”, ‘Kristhu Charithaya”, he had confessed that he would  never retreat from films because it is embedded  in  his genes.

Professor Ariyaratne has revisited to filmmaking directing his 22nd film ‘Bimbhadevi’ alias ‘Yashodhara’, the narrative of the beloved wife of Siddhartha. The titles roles of Siddhartha and Yashodhara (Lady of the Lotus) are portrayed by two Indian stars directed by Professor Ariyaratne .The film had been shot within a massive set at Ranminitenna cinema village down south in Hambantota  for 45 days of strenuous schedule. It is learnt that the two Indian stars selected had been enormously precise. This film like Professors previous films is going to be a box office.Speaking about his selection of Indian stars to play the roles Siddharatha and Yashodhara( Lady of the Lotus), Prof. Ariyaratne said that he wanted an actor and actress from India to portray the roles as Lord Buddha attained enlightenment in India.

Another area where Professor had triumphed had been his lyrics for songs where all Sri Lankan popular singers had done justice by singing gorgeously. His song “Sakura Mal Pipila” was written at the tender age of15.When he wrote a song for Pandit Amaradeva “Bambara Petikke” for the music of Victor Ratnayake, earlier on, the Master had inquired ‘who is this hadaya” who wrote the lyrics. Anyhow Professor continued to donate lyrics in the same vein had written hundreds of songs most of which became trendy. A few of them that strikes any one are Me guru pare,Podiduwage sina welai,Oba themei kiya bayyai,Api ethata ethata pa nagala,Viyo ge gayana,Yalu bala sande,Ane kurulu kooduwata gahanna ape etc. The critics say the lyrics of the song Buddhanu Bhawena is a song like a Buddhist stanza which is one of rare Buddhist songs to bless the noble triple gem to bring prosperity to our country. The lyrics of Professor are full of tinge, wordplay, innovation, allusions, and gorgeousness. For his lyrics he had won six Sarasaviya awards, four Presidential awards from the year 1981 while for the lyrics in Tele dramas Professor has won three awards.

Senior professor Sunil Ariyaratne had also won a number of honorary awards which proves him to be the finest among the best.  Wishwa Prasadini Award, Vidyodaya Vibhushana Honorary name, Sahithya Kala Shiromani Honorary award,and the Kamban Award, are some such awards that he had won.

In the context of the foregoing for milestones of achievements, it would be the fervent hope of all art loving people to wish Professor good health, longevity and courage to continue his superlative endeavours to the utmost to delight the artistic Sri Lankans in the motherland and abroad with more creations..

Sunil Thenabadu

Writing from: Queensland, Brisbane,Australia

email: sthenabadu@hotmail.com

Tel  0061738041967/0061469862769

 

යුද්ධයේ බිහිසුණු බව යුධ සමයේදීම දකුණේ මෙන්ම යුද්ධය පැවති උතුරේද ප්‍රේක්ෂක රසඥතාවය  වෙනුවෙන් නිර්මාණාත්මකව රංග ගත කිරීමට ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායකයන් ඇතුළු නාට්‍ය කණ්ඩායමක් ප්‍රයත්න දැරූවේ උඩුගං බලා යන චාරිකාවක් පරිද්දෙනි. ලෝක ප්‍රකට යුධ විරෝධී නාට්‍යයක් වන ඉයුරිපිඩීස්ගේ (Euripidies) Trojan Women නම් නාට්‍යය ලංකාවේ ට්‍රොජන් කාන්තාවෝ’ නමින් කරලියට සැපත් වන්නේ එ් අප්‍රතිහත උත්සහයේ ප්‍රතිඵලය ලෙසිනි. දිගු නිහැඩියාවක රළු පරළු සමගින් සෞන්දර්ය අනූනව මුසු වූ ඒ  18 වසරක සැමරුම වෙනුවෙන් මේ මස 09 වන දින කොළඹ ලයනල් වෙන්ඩ්ට් රඟහලේදී විශේෂ නාට්‍ය දර්ශණයක් රඟදැක්වීමට ලහි ලහියේ කටයුතු සූදානම් වන මේ මොහොතේ ඒ ගැන වැඩිදුර පිළිසදරකට එකතු වූ ධර්මසිරි බණ්ඩාරණායකයන් බොස්ටන් ලංකා වෙත අදහස් පළ කලේ මෙලෙසිනි. 

 දිගු කාලයක නිහැඬියාවකින් පස්සේ ආහපු මේ නාට්‍ය පෙන්වන්න තීරණය කලේ ඇයි?

මේ නාට්‍ය පහුගිය අවුරුදු දෙකක කාලය තුල රඟදැක්වීමට නොහැකි වුනේ මේ නාට්‍යයේ ප්‍රධාන නිළිය වන අනෝජා වීරසිංහ ඇගේ අධ්‍යාත්මික වැඩසටහනක් සමඟ සම්බන්ධව කටයුතු කළ නිසා නාට්‍ය කටයුතු සඳහා වෙලාවක් වෙන්කරගැනීමට නොහැකිවී නිසා.

ඒත් වෙනක් කෙනෙක් පුහුණු කරල මේ නාට්‍ය කරන්න තිබුනනේ?

ඔව්, අනෝජා මට එහමත් කීව. ඒත් මට මේ වගේ චරිතයක් පුහුණු කරන්න දැන් මහන්සි වෙන්නත් අමාරුයි. ඒ වගේම අද කොයි තරම් නිළියන් හිටියත් එදා අනෝජා කළ මට්ටමට ඒ චරිතය නිරූපණය කරන්න සුදුසු නිළියක් හොයාගන්න මට බැරිවෙලා තියෙනවා. ඒ තරමටම මේක දැන් කාන්තාරයක් වෙලා තියෙන්නේ. කිසියම් දෙයක් කීවම ඒක අවබෝධ කරගෙන රංගනයේ යෙදීමේ හැකියාව අද නිළියන්ට ඇත්තේම නෑ.

 මේ වගේ තත්ත්වයක් ඇතිවෙන්න හේතුව මොකද්ද?

අපි එදා නාට්‍යයක් කලේ සීරියස් වැඩක් විදියට. නාට්‍ය කලාවට යොමුවුනෙත් කිසියම් අධ්‍යාපන මට්ටමක් තිබුණු, රංගන කුසලතාවයක් තිබුණු අය, අනික ඒ අය නාට්‍ය වෙනුවෙන් කැපවුනා. ඒ අය කිසිම වෙලාවක ජනප්‍රියත්වය පසුපස හඹා ගියේ නැහැ. ඒ අයගේ දක්ෂතාවය තුලින් ජනප්‍රයත්වය හිමිවුනා. ප්‍රේමා ගණේගොඩ, අනුලා කරුණාතිලක වගේම මාලනී ෆොන්සේකා පවා වේදිකවෙන් තමයි සිනමාවට පිවිසියේ.ඒ අය වේදිකාවේ වගේම සිනමාවෙත් තමන්ගේ දක්ෂතාවයක් ප්‍රදර්ශණය කලා. මේ නිසා සිංහල ප්‍රේක්ෂකයන් මේ අය ආදරයෙන් වැළඳගත්තා. ඒ වැළඳගත්තේ ජනප්‍රියත්වය නිසාම නෙවේ. දක්ෂතාවයත් නිසා. නමුත් අද තත්ත්වය මීට හාත්පසින්ම වෙනස්. අද නාට්‍ය වලට එන අයගේ ඉලක්කය ටෙලි නාට්‍යයකට ගිහින් ජනප්‍රිය වීම. එදා හිටපු ප්‍රේක්ෂකයන් අද වඳභාවයට පත්වෙලා තියෙනවා.

අද වෙනකොට නාට්‍ය පිලිබඳව විවිධාකාරයේ අධ්‍යාපන අවකාශයන් විවෘත වී තිබීම තුල මේ වගේ තත්ත්වයක් අතිවෙලා තියෙන්න හේතුව මොකද්ද?

අන්න ඒක තමයි කණගාටුවට කාරණාව. මේ පාඨමාලාවල ඉගෙනගන්න අය බලන්න යන්නෙ ඒ අයගේ සිලබස් එකේ තියෙන් නාට්‍ය විතරයි. වෙනත් නාට්‍ය ගැන හිතන්නෙවත් නෑ. මොකද ඒ අයගේ අරමුණ නාටය කාලාව ඉගනෙගැනිම නෙවේ. විභාගය සමත්වීම. අද වෙනකොට තරුණ පරම්පරාවට නාට්‍ය කලාව ඉගෙන ගැනීමට සැබූ වුවමානාවක් තියෙනවානම් අද නාට්‍ය ශාලා පිරිල ඉතිරිලා තියෙන්න ඔන.මේකෙන් පේනවා අද අපේ ප්‍රෙක්ෂකාගාරයට අත්වෙලා තියෙන ඉරණම. මේ වගේ විෂයක් උගන්වන්නේ නැති කාලෙක තමයි ලංකාවේ දැවැන්ත නාට්‍ය නිර්මාණයන් වගේම ප්‍රේක්ෂකාගාරය පවා පිරිල ඉතිරිලා ගියේ. මේ ගුණාත්මක නාට්‍ය නරඹපු ප්‍රේක්ෂකයොම තමයි සිනමා ශාලාවටත් පිවිසුනේ. මේ නිසා මේ අංශ දෙකේම දියුණුවක් ඇතිවුනා.

මේ තත්ත්වය ඇතිවීමට ආර්ථිකය කියන කාරණාවත් බලපාල තියෙනවා නේද?

මේ සමාජයේ හැම එකක්ම තීරණය කරන්නේ මුදල් මතනේ. නාට්‍ය වලට සම්බන්ධ වන ශිල්පීන් පවා අද වෙනකොට තමන්ට කීයක් ගෙවනවාද කියල අහල තමයි නාට්‍යකට සම්බන්ධ වෙන්නේ. මේක හොඳ ලක්ෂණයක් වෙනවා නාට්‍ය කලාව වගේම සිනමාවත් වෘත්තීය පදනමක් දක්වා ගොඩනැඟී තිබෙන පරිසරයක. වෘත්තීය තත්ත්වයකදී ඒ අය රංගනය පිලිබඳව හැදෑරීමක් කරනවා. නමුත් අද මේ අයගේ හැදෑරීමක් අපිට දකින්ට ලැබෙන්නේ නෑ. අද වෙනකොට නාට්‍ය වල පිටපතක් නෑ. නළුවන්ට ඕන ඕන දෙවල් කියන තත්ත්වයකට ඇවිත් තියෙන්නේ. ඒ අයගේ එකම අරමුණ ප්‍රේක්ෂකයන් හිනාගැස්සවීම. අද පත්තරේ මොනවා හරි නිවුස් එකක් තියෙනවා නං ඒක්ත් තියෙනවා නාට්‍යයේ දෙබසක. මෙහෙම කොහොමද නාට්‍යයක් කරන්නේ. නාට්‍ය පිටපතකින් කරන්නේ නාට්‍යයට මඟපෙන්වීක් කරනඑක. ඒත් අද හැමෝම අයාලේ යන තත්ත්වයට පත්වෙලා තියෙනවා. නාට්‍ය ඇතුලු සියළුම කලාවන් වගකීමෙන් තමයි කරන්න ඕන. අද අවාසනාවකට නැත්තටමනැතිවෙලා තියෙන්නේත් ෙම්කම තමයි.

යුද්ධය අවසන්වෙලා තියෙන වකවානුවක යුද්ධය ගැන නැවත නිර්මාණයන් කිරීම ගැන ඔබගේ අදහස මොකද්ද?

අද වෙනකොට අපේ රටේ යුද්ධයක් තිබුනද කියලවත් හැගීමක් නැතිව නැවත යුද්ධයක් නිරමාණය කිරීමේ අදහසින් තමයි සමහර අන්තවාදී කණ්ඩායම් හැසිරෙන්නේ සහ වැඩකරන්නේ. මේ වගේ තත්ත්වයක් තුල අපි නැවතත් මේව පිළිබ`දව කියවීමක් අත්‍යවශ්‍යයි. මොකද අපි යුද්දෙන් හො`දට බැටකාලනට්ටංවෙච්ච රටක්. මේ රටේ කොච්චර මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත ඒකෙන් අහිමි වෙලා ගියාද.අනාගත පරම්පා කීයක ජිවත්වීමේ අයිතිය මේ කුරිරු යුද්ධයෙන් බිල්ලට අරගත්තද.මේව ගැන යුද්ධයට අරඅදින් අයට කිසිම වගක් නෑ. කලා කරුවන් විදියට අපේ යුතුකම සහ වගකීම තමයි එවැනි ගැටුමින් තොර නිදහසේ ජීවත් වීමේ අවකාශය නිර්මාණය කිරීමට අවශ්‍ය බුද්ධිමය සංවාදය ඇතිකිරීම ඒ කාර්යය අපි පුද්ගලික මට්ටමින් හෝ කිරීමට යොමුවී සිටිනවා.