සංඛ රඹුක්වැල්ල
ඔබ රාත්රී” දහයට විතර ගාලු පාරේ ඇවිදලා තියෙනවානම් දකින්න පුළුවන් වෙයි රාත්රිෙයේ අවදිවන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න ජීවිත.ඒ ජීවිත අවදිවෙන්නේ රාත්රිනයට,ගාලු පාරේ දිගටම තියෙන තරු පන්තියේ හෝටල් වල නිල් පාට එළිය අතරින් ජීවිතේ වෙනම ඉසව්වක් හොයන මිනිස්සුන්ගේ අත පය එහෙට මෙහෙට විසිවෙනවා ඔබට මහපාරේ ඉඳලා බලාගන්න පුළුවන්.මෙතන පන්සිල් පද පහම කැඩෙනවා.පහම කීවම ඔබ බලයි පළවෙනි පන්සිල් පදය කැඩෙන්නේ නෑනේ කියලා,ඇයි මතක නැද්ද “රෝයල් පාක් සුරූපිනිය”,අහ් ඔව් ඔව් බඹර නාදේ සිංදුව හැදුනේ ඒ සිංදුව පදනම් කරගෙන තමයි.
කොහේදෝ අස්සක හැංගුණ මතකයක් එකපාර මට මතක් වෙනවා.ඒ මතකය කෙටියෙන් මම ඔබට කියන්නම්.අප්රිතකාවේ ගෝත්රි ක කාන්තාවක් ජලය රැගෙන එන්න දිය කඩිත්තක් අසලට යනවා.ඇය ශරීරයේ යට කොටස පමණක් වැහෙන්න විතරයි ඇඳගෙන ඉන්නේ.ඇය ජලය පුරවාගැනීමට සූදානම් වෙනකොටම ඒ අසලින් විදේශිකයෙක් යනවා.විදේශිකයා දැක්ක ඇය එක්වරම කළබල වෙලා ඇය ශරීරයේ යට කොටසට ඇඳ සිටි රෙද්ද ගලවලා ඇය ඒකෙන් මූණ වහගන්නවා.එය එක්තරා මට්ටමක බුද්ධිමත් ක්රිලයාවක් කියලා ඇතමෙක් ට තර්ක කරන්නත් පුළුවන්.මොකද මනුස්සයෙක් අඳුනගන්නේ මුහුණෙන් මිසක් අනිත් අංගෝපාංග වලින් නෙවෙයි නේ.
ලංකාවේ ඕනෑම දෙයක් සම්බන්දයෙන් පවතින විචාර කලාව අර මම උඩින් කීව කතාව හා සමානයි.මූණ වහගත්ත හෙළුවැල්ලෙන් ඉන්න පිරිසක් “හුරේ රන්” කියලා බැනගෙන බැනගෙන යනවා.”දැන් කාලේ වගේ නෙවෙයි ඒ කාලේ,”අම්මට සිරි” අපි හිටියේ කොහොම ද? අපි බැලුවෙ අහවල් නාට්යය,අපි බැලුවේ අහවල් චිත්‍රපටි,ඒවගෙන් දුන්න සමාජ ආදර්ශය අපිව කරකවලා අතෑරියා….” ඕනෑම රූපවාහිනී හෝ ගුවන් විදුලි වැඩසටහනකට පැමිණෙන විචාරකයෙක් පට්ටපල් බොරුවක් හැමදාම ඔහොම කියන්න පටන්ගන්නවා.මේක මහ පට්ටපල් බොරුවක්.ඒ වගේම අර මුලින් කීවා වගේ මූණ වහගෙන හෙළුව ප්රිදර්ශනය කිරීමක්.මම එහෙම කියන්නේ ඔය සාම්ප්රූදායික “ජහුතා ” වගේ සංදර්ශන වල තිබුණේ අමු කුණුහරුපමය දෙබස්.එව්වා කට ඇරගෙන අහගෙන ඉඳලා මානසික ස්වයන් වින්දනයේ යෙදිලා අප්පේ ඉතින් රූප පෙට්ටියට ඇවිල්ලා දාර ටෝක් දෙනවා මූණ විතරක් වහගෙන හෙළුව ප්රිදර්ශනය කරගෙන.නිරුවත හෝ ලිංගිකත්වය නිර්මාණ වලට එන්නේ ප්ර ධාන කාරණා දෙකක් පදනම් කරගෙන.එකක් තමයි ආත්ම ප්රාකාශන නිර්මාණාත්මක ආවේශනයක දී ඒ චරිතයට අදාළව,අනෙක වෙළඳ ප්රමචාරණය සඳහා( මාර්කට් කිරීමට) හැබැයි හිරවෙච්ච,ඉදිමෙච්ච,කුණුවෙච්ච ලංකාවේ රසිකයා හැමදේම වගේම මේකත් පටලවාගෙන ඉන්නවා.ඒ නිසාම ෆ්ලයින්ග් ෆිෂ් චිත්ර පටය වෙනුවෙන් අප්රඅමාණ කැප කිරීමක් කෙරුව නිළියට පලු යන්න බණිනවා.බණින ගමන් අන්තර්ජාලයේ තියෙන ඒ විනාඩි දෙකේ වීඩියෝ ක්ලිප් එක බලනවා.බලලා අහනවා “ඒ සීන් එක ඇත්තටම කරන එකක් ද ?” කියලා.ඔන්න ඕකයි ලංකාවේ ප්රේාක්ෂකයගේ රස වින්දනය.
“ආශාවරී” එළියට එන්නේ හෙළුවැල්ල මාර්කට් කිරීම පදනම් කරගෙන.රාත්රීර සමාජ ශාලාවක ජීවිත ගැන අල්පෙනෙති තුඩක තරම් අවබෝධයක් මේ විඩියෝව හරහා දෙනවා.මම ඒක නෑ කියන්නේ නෑ.අර මුලින් කලාත්මක සිනමාවට බැන්න මිනිහම ආයේ දෙපාරක් නැතිව “ආශාවරී” ටත් බණිනවා.ඒ බණින ගමන් හිතනවා.”ශික් අපරාදේ” මේක හෙළුවෙන්ම කරන්න තිබ්බා නේ කියලා.
” “ආශාවරී” මත්ද්රකව්යබ අරන් පන්සිල් පද වලින් කිහිපයක් ම කඩලා උදේට නැගිටිනවා.රාත්රිකයේ මත්ද්ර ව්යය වලින් වගේම ලිංගිකවත් දෙපාරක් මත් වුණ ඇය උදේට නැගිටින්නේ “ස්පෝර්ට් බ්රාම” එකක් සහ යට කලිසමක් ඇඳගෙන.”ඒක එහෙම වෙන්න විදිහක් නෑ.ආශාවරීට එහෙම නැගිටින්න බෑ.ඒක වැරදී.වීඩියෝ වේ ඒකීය ධාරණාවට එය විරුද්ධයි,රස වින්දනයට එය බාධාවක්,ඒ නිසා ආශාවරී එන්න ඕන හෙළුවෙන්,ඇය බාත් රූම් එකට යන්න ඕන හෙළුවෙන්,ඒක ක්ලෝස් අප් එකක් ගන්න ඕන.කියලා යටි හිතෙන් අපේ මිනිස්සු කියන ගමන් අපිට අපේ ළමයි හදාගන්න ඕන.අවුරුදු දෙදාහස් පන්සීයයක අතීතයක් එක්ක බැඳුණු සංස්කෘතියක් තියෙනවා අපිට.අපේ සංස්කෘතිය සභ්යීත්වය ඉවරයි,අපි ඉවරයි,”ආශාවරීගේ ” හෙළුවැල්ල අපිව කෑවා.අපිව විනාශ” කළා කිය කියා යූ ටියුබ් එකේ මිලියන තුනක් විතර ආශාවරී වීඩියෝව නරඹනවා. මේක නිකම් මහ අමුතු රටක්,අමුතු වින්දනයක්.ආශාවරීට බණින්නේ නැතිව වීඩියෝව නොබල ඉදපල්ලකෝ දෙයියනේ.එහෙම නැත්නම් කොහේ හරි සීඩී කඩයකට ගිහින් පරණ සින්දු ටිකක් සීඩී එකකට රයිට් කරලා උදේ හවා පිරිත් දානවා වගේ ඇහුවනම් ඉවරනේ.හැත්තැව දශකයේ ෆිල්ම් ටිකක් ගෙනල්ලා බැලුවනම් ඉවරනේ.මෙච්චර තාක්ෂණය දියුණු එකේ ඒවා නොකර “ආශාවරී” ගේ රෙද්ද අස්සේ ඇඟිල්ල ගහන්න ඕන නෑනේ.මොකද ඔය කියන මහා සංස්කෘතිය ඇතුලේ තමයි විනාඩියකට එක ගැහැණියක් දූෂණය වෙන්නේ.සෑම විනාඩි තුනකට වරක්ම කුඩා ළමයෙක් අපයෝජනය වෙන්නේ.”ආශාවරී” ගේ හෙළුවැල්ල වෙනුවෙන් හඬ නගන උන් ඒ වෙනුවෙන් හඬ නැගුවානම් අඩුම එක ගැහැණියෙක් හරි බේරාගන්න පුළුවන් වෙයි.ඒ නිසා මුහුණ වහගෙන හෙළුව ප්ර දර්ශනය කරන්න ඕන නෑ.”ආශාවරී” ඔබ හෙළුවෙන් එන්න.මිලියන තුන මිලියන දහය වෙනවා.මම කැට තියලා කියන්නම්.පොඩ්ඩක් බණී.හැබැයි ඒ ආදරේට.
